پنجمین پیروزی تشریفاتی الهام علی اُف!
- شناسه خبر: 34532
- تاریخ و زمان ارسال: 22 بهمن 1402 ساعت 23:50
- نویسنده: روزنامه آرمان امروز
![صلاح الدين خديو](https://www.armandaily.ir/wp-content/uploads/2023/05/صلاح.png)
صلاح الدین خدیو
آرمان امروز : پنجمین پیروزی الهام علیف در آنچه انتخابات نامیده شد، شبیه نسخه آندرویدی بازی جکیل و هاید بود که تمام داستان حول این دو شخصیت می چرخد.چند سال قبل مطابق اسناد لو رفته ویکی لیکس سفیر وقت آمریکا در باکو، علیف را با مایکل کورلئونه مقایسه کرده بود. شخصیتی داستانی در مجموعه پدرخوانده که بر جایگاه و کسب و کار پدر در مافیای سیسیل اریکه زده است.علیف که در راس یک الیگارشی خانوادگی فاسد و سرکوب گر قرار دارد، دیکتاتوری غرب گرا محسوب می شود.خوش پوشی و آراستگی و تسلط بر زبان انگلیسی او را در جایگاه مستبدی شیک قرار می دهد که بری از لفاظی های ضد غربی و هنجار شکنی های کلامی است.باارزش ترین دارایی وی البته، ثروت هنگفت نفت و گاز است که سخاوتمندانه شیر آن را به سمت غرب و اسرائیل باز کرده است.این مزیت ها باعث شده که در موارد متعدد غرب سرکوب سیاسی و فساد مالی وی را نادیده بگیرد.آذربایجان الهام، بیش از زمان حیدر علیف قاتل رسانه های آزاد و صداهای منتقد است و به روایتی در زمینه آزادی مطبوعات در پایین ترین پله جهان ایستاده است.غرب گرایی علیف به موازات شرق گرایی اوست. وی سبک حکمرانی پوتین را می پسندد و مانند او خصومتی سرسختانه با نهادهای مدنی و حقوق بشری غربی دارد و آنها را به مداخله در امور داخلی و تلاش برای براندازی متهم می کند. تمام جمهوری های مسلمان بجا مانده از شوروی سابق از حیث تبدیل به دیکتاتوری های خانوادگی مثل همند.در همه آنها روند ملت سازی و تاسیس هویت ملی با ماهیت اندک سالار حکومت و الیگارشی های خانوادگی حاکم گره خورده است.خانواده علیف دستکم از سال ۱۹۶۹ بر مناصب صدارتی آذربایجان تکیه زده اند.حیدر علیف پدر الهام، در مقام کمونیستی مومن، در سال ۱۹۸۳ به مقام نحست وزیری شوروی رسید. یک ارتقای مرتبه غیر مترقبه برای تنها فرد مسلمان امپراتوری در تاریخ هفتاد ساله آن.علیف که در آخرین دهه حیات شوروی جزو حلقه اصلی رهبران آن بود، همزمان از فعالیت اقتصادی و کسب مال غافل نبود.یکی از معروف ترین پرونده های فساد مالی دوران برژنف که البته توسط وی نادیده گرفته شد، مربوط به علیف پدر بود.در هنگام استقلال آذربایجان در سال ۱۹۹۱ علیف در جمهوری خودمختار نخجوان در انزوایی خودخواسته به سر می برد. زمانی که بازی گرگ ها در دو سال نخست حیات لرزان و لغزنده آذربایجان مستقل به پایان رسید، در هیات یک نجات دهنده به باکو آمد و قدرت را قبضه کرد.
از آن زمان قدرت در دست این خانواده مانده و در تاریخ نگاری دولتی، حیدر علیف رسما پدر ملت آذربایجان نامیده می شود.منازعه قره باغ که باعث شعله ور شدن احساسات ملی و برانگیختن حساسیت به چارچوب سرزمینی شده، به دولت کمک کرده که قسمی آذربایجانی گری را چون هویت ملی در جامعه سردست نماید.
این هویت به طرزی موفقیت آمیز جای هویت های سابق نظیر شورویایی، مسلمان و تاتار را گرفته و مولفه های دینی را تضعیف کرده است.هویت آذربایجانی موصوف که علیف فقید، پدر و بنیانگذار اصلی آن محسوب می شود، مرزهایی مغشوش و نه چندان روشن با پان ترکیسم تبلیغ شده از سوی ترکیه دارد. در دوران الهام علیف رابطه باکو و آنکارا به قدری نزدیک شده که با فرمول « یک ملت، دو دولت « از آن یاد می شود.تدقیق در پیشینه سیاسی و فرهنگ غالب روسی حاکم بر خاندان علیف، که حتی گفته می شود ریشه های قومی کردی دارند، این گمانه را تقویت می کند که مواجهه آنان با ترک گرایی، تا حد زیادی ماهیت ابزاری دارد و فاقد انگیزه های فکری و فرهنگی ناب است. «یک ملت دو دولت»، نسخه ترکی و رقیق شده فرمول یک کشور، دو سیستم است که از سوی حزب کمونیست چین برای تحصیل وحدت سرزمینی با تایوان و هنک کنگ تبلیغ می شود.ترک ها از منابع انرژی و عمق استراتژیک باکو بهره می برند و در عوض با حمایت بی چون و چرا از آن، تداوم حکومت علیف ها را تضمین و رقبای تاریخی آن نطیر ارمنستان را منکوب می نمایند.لغو خودمختاری منطقه قره باغ و تمرکز زدایی از جمهوری نخجوان و تاکید بر سیستم شهروندی مرکزگرا هم که در سالیان اخیر محسوس است، احتمالا از آثار هم نشینی با اردوغان و تاثیرپذیری از نظام سیاسی ترکیه است.مخلص کلام این که الهام علیف جدیدترین نمونه مستبدان نفتی است که توانسته روابط خارجی اش را به بهترین نحو سامان دهد و به مدد نفت و گاز از انتقادات سیاسی و حقوق بشری بگریزد.